Dag 41

2 en 3-11

We eten ons complementaire ontbijt in de pub naast het hotel, stoppen de laatste spullen in de koffers en lenen een weeginstrument bij de receptie. We verdelen nog wat spullen zodat we niet over het gewichtslimiet heen gaan, de rolkoffer-in-koffer vliegt nu ‘los’ mee zodat we alle gekochte spullen ook mee terug kunnen nemen en we checken uit.
De taxi komt ons rond half twaalf ophalen en neemt ons met nog een ander stel mee naar het vliegveld. De andere mensen zijn op hun vijftigjarig huwelijksreis, we kletsen wat over wat we gedaan hebben en over de zwervers in de stad en zijn in een half uur op onze bestemming.

We checken onze koffers in bij een uiterst vriendelijke KLM-meneer maar wachten nog even met door de douane lopen omdat we geen zin hebben om de overgebleven ijsthee weg te gooien en we hebben de tijd.
Het land uitkomen is stukken simpeler dan het land in komen, geen moeilijke vragen en na een vlugge blik of we wel op de foto’s in het paspoort lijken mogen we door naar de metaaldetector. Voor ons staat een oud en krom echtpaar te hannesen met alle spullen en bakken die door de scanner moeten, we zouden ze graag willen helpen maar vermoeden dat dat van het personeel niet mag.
Melvin gaat deze keer niet eens af in de detector en na het opbergen van de spullen en het aantrekken van onze schoenen bekijken we de taxfree winkels en zoeken wat te eten.
De vlucht van vandaag zal zo’n negeneneenhalf uur duren, we zijn benieuwd wat het tijdsverschil met ons zal doen.
Onderweg worden we voorzien van genoeg te eten en te drinken, voor het entertainment hoef je geen creditcard te trekken, de buurman is aardig rustig en we vermaken ons prima.
Zodra het buiten donker is worden de ramen volledig verduisterd en het licht in de cabine gedimd. Het lijkt wel alsof ze de kachel aanzetten want de gekregen deken hebben we niet nodig. Janneke dommelt wat weg maar beiden slapen we niet echt.
We zien de zon na een paar uur alweer opkomen en langzaam wordt het licht in de cabine ook weer feller. Het ontbijt wordt geserveerd als we nog een uur vliegen voor de boeg hebben.
Een beetje stijf van al het zitten (de dame voor Melvin heeft de ganse vlucht haar stoel naar achteren dus hij heeft niet heel veel ruimte) lopen we het vliegtuig weer uit.
De douane zijn we zo door, we halen de koffers op en willen de laatste deur door als Melvin wordt tegengehouden. Of hij nog iets aan te geven heeft en weet tot welk bedrag hij mag invoeren.
We zijn een beetje gaar van de reis en weten niet uit ons hoofd tot hoeveel euro we mogen invoeren. Als de man uiteindelijk het bedrag noemt zeggen we dat we daar lang niet aan komen, hij mag best de koffers openmaken. Maar klaarblijkelijk gelooft hij ons en/of heeft hij geen zin om de spitten en mogen we door.
Melvins vader zit al op ons te wachten en we drinken samen lekkere Nederlandsche koffie voordat we vertrekken. We kletsen honderduit en komen snel thuis, waar we uiteindelijk toch maar in de middag naar bed gaan. Dat tijdsverschil is maar een raar verschijnsel.