Dag 17

9-10

We worden wakker van het daglicht, Melvin heeft het koud (en dat wil heel wat zeggen) dus de kachel gaat even aan en Janneke zet thee.
We ontbijten en twijfelen over een douche, het greywaterreservoir (douche en gootsteenwater) is aardig vol. Deze kunnen we in principe legen op de plek waar we staan maar als we ook het blackwaterreservoir (Als je geel en bruin mengt krijg je zwart, zo heb ik het niet geleerd met tekenles) willen legen hebben we nieuw spul nodig voor in de tank, tst zoals het heet. Tasty noemen we het stiekem. Omdat we ons nog moeten aan- en afmelden bij de receptie lopen we daarheen in de hoop dat ze het hebben. Helaas is hun voorraad op. We besluiten het greywaterreservoir te legen zodat we toch lekker kunnen douchen. De slang waarmeer je de RV op het riool aansluit gaat maar op 1 manier uit de houder, Melvin poogt het op de andere manier maar gelukkig zijn Jannekes armen dun genoeg om de slang te pakken te krijgen. Nadat deze klus geklaard is pakken we snel een douche (na een kop koffie want het duurt 15 minuten eer het water warm is) en koppelen alles weer af.

Op naar de Walmart, daar verkopen ze wel tst en we halen gelijk boodschappen voor avondeten. Deze Walmart doet enkel aan bevroren kip leren we van een medewerker en hij stuurt ons door naar de Food4Less. Een groentenwalhalla! Je kunt er onder andere naast de voor ons bekende groenten ook bittermelon en aloëvera kopen, geen idee wat je er mee moet doen maar het ziet er interessant uit. Met een beetje extra vertraging maar wel met gekoelde kip kunnen we vertrekken. Melvin start een podcast die we beiden leuk vinden en Janneke poogt de tomtom in te stellen op de langste route over de highway 1. Een uitdaging, want tomtom houdt niet van omrijden.

Deze dag is de 1 ook prachtig. Minder spectaculair als de eerste twee dagen maar niet minder mooi. Onderweg moeten we toch echt even tanken, de meter staat nog op een kwart inhoud. De totale inhoud is 55 gallon, zo'n 108 liter. De creditcard werkt niet, dus we vragen hulp binnen. Deze wordt geboden en we vullen ons slurpmobiel aan zodat we met een gerust hart onderweg kunnen naar Los Angeles. De tomtom staat op Nederlands ingesteld en noemt het steevast Los Ansjeles. We maken ook nog een lunchstop, bekijken een vistrap (van veraf) en volgen de 1 verder. Bij grotere plaatsen is het wat druk (noem het maar gewoon file) maar het gaat allemaal prima. We rijden door de bergen en op een gegeven moment doemt de oceaan weer op. Het is een erg droog gebied, we krijgen er spontaan dorst van.

Onze bestemming is Balboa RVpark, zij melden in een mail dat als je na zessen aankomt, je even moet bellen. De tomtom blijft optimistisch aangeven dat we ruim voor zessen aankomen, maar rekent de files niet mee dus we wagen er een belletje op met het Amerikaanse abonnement. De man aan de telefoon vertelt ons dat het totaal geen probleem is. Met een gerust hart filerijden we verder en komen we precies om 6pm aan. De meneer van de receptie heet ons welkom en na veel wikken en wegen vind hij een plek voor ons, rekening houdend met dat we in de vier dagen die we hier zijn, nog wel een keer weg willen rijden. Hij helpt Melvin zelfs met achteruit inkamperen, sluit de camper voor ons aan en we maken nog een gezellig praatje over taal, omdat hij wel veel Nederlandse/Duitse woorden kent. Hij blijkt het zichzelf te leren via een app, de woorden gaan prima maar hij struikelt vooral over de Duitse grammatica, wat we helemaal snappen. De Amerikaanse taal zit nu eenmaal anders in elkaar.

We koken kippilaf en kunnen dit weer lekker buiten opeten. We zitten zo zuidelijk dat dat zelfs in korte broek kan, het is een graad of twintig. Op de vorige campings hebben we ook even buiten gezeten maar dat werd in de avond al snel te fris. De geluiden van de stad vallen op een enkel vliegtuig, helikopter of toeterende trein best mee. De krekels tjirpen en lopen vrolijk om ons heen, tijd om de hordeur goed dicht te houden.