Dag 11

3-10

Vandaag is het al beter weer dan gisteren, maar evengoed nemen we de poncho's weer mee onderweg naar het ontbijt. Evenals een rolkoffertje vol met wasgoed. We proberen vandaag het ontbijt bij McDonald's uit, prima te doen en zelfs de koffie smaakt okee. Op internet hebben we een wasserette gevonden waar we zelf de was kunnen doen, op een half uurtje lopen vanaf het hotel. Na een beetje verdwaasd binnen te staan vinden we de dame die er werkt, ze was moeilijk te onderscheiden van de aanwezige klanten, zij verkoopt ons een doosje wasmiddel en we kunnen aan de slag. Een mooie manier om de verzamelde kwartjes uit de portemonnee te werken. We zoeken een machine uit, daar is een pen of iets vergelijkbaars in gesneuveld dus we zoeken nog een wasmachine uit, deze ziet er wat schoner uit. Mikken de was erin en nemen plaats. Even een momentje niets, we lezen wat in onze e-readers en houden whatsapp gesprekken met het thuisfront. Met een half uurtje is de was klaar om de droger in te gaan. Het is een bonte verschijning aan mensen in de winkel. Bij de ingang staat vermeld dat je niet in je ondergoed mag wassen en de wat oudere man met de rollator weet dit prima te omzeilen door in het broeierige miami weer in een open winter jas met daaronder geen shirt te gaan zitten. Na deze voor ons zeer Amerikaanse bezigheid (hoewel je ook voor je kunt laten wassen, maar we wilden deze ervaring voor geen goud missen) wandelen we weer terug. We komen langs een Starbucks en dat betekent uiteraard een frappucino!
Hier in Miami lijkt het wel of er meer Spaans dan Amerikaans gesproken wordt, de schoonmaakster in het hotel spreekt Spaans tegen ons en na een no hablo espanol blijft ze vrolijk in dezelfde taal praten. We komen hier wel meer Nederlanders tegen dan in Orlando, hoewel het er niet veel zijn.
Aan het eind van de middag gaan we op pad, uit eten en naar de film. We lopen over Lincoln Road waar veel winkels en restaurants zitten. Bij elk restaurant staat er wel iemand de kaart aan te prijzen, wat kiezen niet makkelijk maakt. We hebben een mobiel amerikaans abonnement waardoor we goedkoop kunnen internetten en maken zo onze keuze voor een Cubaans restaurant, Havana 1957. We eten er heerlijk en lopen daarna door naar de bioscoop voor de film American Made. We hebben kaartjes voor de vip zaal met extra beenruimte. En wat een beenruimte, het zal zo'n twee meter zijn geweest! De stoelen hebben beenondersteuning die in elke gewenste stand omhoog kan en een draaibaar tafeltje. Prinsheerlijk genieten we van de film, de mompelende man twee stoelen verderop negerend. De film zelf is prima maar niet om over naar huis te schrijven, al doen we dat nu toch. Op de terugweg halen we nog wat in de avondwinkel, het blijft dertig graden dus het drinken gaat hard.