Dag 9

1-10

Vandaag gaan we naar het Kennedy Space Center, of zoals Janneke het de eerste paar dagen noemde het Space Kennedy Center. Ik denk dat ze daar ruimte Kennedys bestuderen.

We zitten er zo’n half uur rijden vandaan. Het is bewolkt vandaag en wat afgekoeld, de eerste dag deze vakantie dat we geen zonnebrand hoeven te smeren. Daar aangekomen halen we eerst een audiotour apparaatje op. Dit ingenieuze apparaat weet waar je op dat moment staat en geeft extra informatie over wat je op dat moment ziet. We beginnen de dag met een presentatie over de helden en legendes uit de ruimtevaart van Amerika, hierna loop je langs een aantal ruimtes met daarin astronauten memorabilia die aantonen welke eigenschappen een astronaut nodig heeft.

Nadat we dit paviljoen hebben verlaten stappen we op de bustour. Deze is erg interessant omdat dit natuurlijk een levend museum is, het is immers ook nog volop in gebruik om raketten te bouwen en daadwerkelijke lanceringen te faciliteren. De meneer legt ons uit waar elke gebouwen voor dienen en weet ons ook te vertellen dat een van de gebouwen meerdere records op zijn naam heeft, namelijk Hoogste gebouw van één verdieping, nodig om de raket staand op te bouwen, en grootste, hoe kan het ook anders, Amerikaanse vlag, deze staat op de zijkant van het gebouw. SpaceX van Elon Musk, de man achter Tesla, bouwt in een andere loods hier ook zijn raketten maar die doet dit horizontaal in plaats van verticaal.

Aan het einde van de bustour wordt je afgezet in een ander paviljoen. In dit paviljoen kun je de lancering van de Apollo 8 missie herbeleven in de firing room die gebouwd is met de originele consoles die toen ook waren gebruikt. Hierna kom je in een gigantische loods terecht waar een echte Saturnus V raket, de grootste die ooit gebruikt zijn, in stukken aan het plafond hangt, nee echt een echte die nooit gebruikt is. Het ding is zo groot dat ik als ik van begin naar het eind moet rennen ik bekaf zou zijn, dus minimaal 5 meter ofzo. Het is werkelijk waar overrompelend om te bedenken dat deze raketten ons naar de maan en terug hebben gebracht. Ook hier vind je weer van alles aan astronauten-memorabilia en dan vooral van het Apollo programma. Hier kan je zelfs een echt stuk van de maan aanraken, voelt als steen maar het feit dat het van de maan komt maakt het de tofste steen die ik ooit heb aangeraakt, en ik heb er wat aangeraakt in mijn leven.

Als we als een spons al deze informatie tot ons hebben genomen stappen we op de bus richting het eerste stuk van het museum. We gingen terug om de laatste vertoning van de IMAX film “A Beautiful Planet” te kijken maar hadden ons zelf iets te veel tijd gegeven. Om die tijd te vullen gaan we kijken in het paviljoen wat toegewijd is aan de Challenger space shuttle. Hier krijgen we vlak na elkaar twee films te zien die uitleg geven over het ontstaan van, en de problemen die ze tegenkwamen bij het realiseren van het Challenger programma. Als de laatste film afgelopen is wordt het scherm plots doorzichtig en sta je ineens oog in oog met een echte space shuttle. Ook dit is weer erg indrukwekkend om te zien. Helaas is nu onze tijd vrijwel op dus sprinten we praktisch overal voorbij om ons door de ondertussen begonnen plensbui naar de IMAX film te haasten. Prachtige beelden geschoten vanuit het ISS begeleid door commentaar van Jennifer Lawrence in combinatie met ervaringen en beelden van de ISS bewoners.

De bui die voor de film is begonnen is helaas niet opgehouden, het tegenovergestelde zelfs, dikke klodders regenwater vallen uit de lucht. We hebben in de ochtend op de weersverwachting gekeken en de poncho’s meegenomen, welke wederom van pas komen.
We zijn van plan om op de terugweg in een restaurant wat te eten, maar bij het zicht van een in de berm gezonken auto, motorkap stond bijna volledig onderwater, passen we dit plan aan. Na een snelle boodschap bij de Winn Dixie gaan we door naar het hotel om daar te dineren. We hebben een vrolijke ober, Jorge, spreek uit George, die erg enthousiast is over de op hande zijnde lanceringen. Hij betreurt voor ons het feit dat we de aanstaande lancering op een haarbreedte missen, althans qua datum, qua afstand zullen we op dat moment aan de andere kant van het continent zitten. Iets anders waar hij enthousiast over is is het eten in het restaurant. Terecht want het eten smaakt dan ook erg goed.
Terwijl we zitten te eten beginnen er om ons heen allemaal telefoons achter elkaar vrolijk te chirpen met meldingen, als onze telefoons eenmaal beginnen zien we waar de heisa om gaat: een flash flood warning en een tornado warning. Janneke wordt er zenuwachtig van maar de andere hotelgasten zijn niet erg onder de indruk van de waarschuwingen wat ons dan weer enigszins gerust stelt. Gelukkig zitten we hoog en droog en merken we er uiteindelijk helemaal niks van.