Dag 7

29-9

Disney heeft een tweede waterpark, Blizzard Beach, maar omdat we nog wat andere attracties willen (over)doen, slaan we dit park over, je moet immers altijd een reden hebben om terug te komen. Mochten jullie nu en masse denken ‘Nee, ik wil weten hoe Janneke en Melvin dit park beleven’ dan zijn donaties uiteraard van harte welkom. Wij maken met liefde jullie dromen waar!

We beginnen in Hollywood Studio’s. We hebben zoveel geluk dat we nogmaals backstage passes krijgen van Aerosmith en we dus nogmaal met de super stretch limo op hoge snelheid naar het concert worden gebracht. Tijdens deze halsbrekende rit zijn we plots een halve kilo lichter geworden, één van de flesjes water heeft besloten achter te blijven. We hebben gelukkig geen berichten van claim tegen Disney gehoord dus we gaan er van uit dat niemand is geraakt door dit dit losgeslagen projectiel. We betreden ook nog éénmaal het Hollywood Hotel en daarmee ook onherroepelijk de Twilight Zone. Ook dit keer overleven we de wild geworden lift en stappen enkel misschien wat bleker uit dan dat we er in gingen. Als laatste vaarwel aan dit park bezoeken we de musical van Belle en het Beest en vertrekken richting het Magic Kingdom.

Dit is toch wel het meest tot de verbeelding sprekende park, geweldig. Er is overal muziek (zelfs op de toiletten, misschien iets voor thuis?) en de medewerkers zijn allemaal ontzettend vriendelijk. We gaan verder met ons queeste voor de Sorcerers of the Magic Kingdom. Er van overtuigd dat de zes uur die de dame ons gister voorschotelde een beetje overtrokken was wilden wij Merlijn niet teleurstellen. Helaas, ondertussen besluit het weer namelijk dat het tijd is voor regen. De regen op zichzelf is geen ramp, het weer is dusdanig warm dat het meer op een aangename douche lijkt. Het grootste verschil tussen een douche en dit weer is dan meer het feit dat je douchen naakt doet en hier onze kleding wel erg nat van begint te worden. De regen gaat net zo plots als hij begonnen is over in een plensbui. Gelukkig heeft onze queeste ons ondertussen dichtbij de ingang van de Pirates of the Caribbean gebracht dus maken we gebruik van de droge overdekte wachtrij om ook nogmaals een bezoek te brengen aan Captain Jack Sparrow.

Na deze attractie is de plensbui helaas nog niet over en kopen we regenponcho’s. Hiermee kunnen we ons rondje afmaken en nog een paar attracties bezoeken. Nadat we alle gebieden hebben gehad waar de portalen voorkomen en er achter komen dat we nog niet klaar zijn besluiten we er de brui aan te geven. Ik hoop niet dat er luisteraars zijn die nog van plan waren te gaan maar waarschijnlijk heeft Hades ondertussen al het hele park in as gelegd. Het spijt ons ten zeerste.

Het park sluit om zeven uur omdat ook deze avond Mickeys not so scarry halloween is, erg sneu om al de ondertussen al verregende kostuums door het park te zien lopen. Omdat wij deze keer niemand hebben omgekocht om op de gastenlijst geplaatst te worden verlaten we voor het laatste maal dit park.

Nadat we schoenen hebben gewisseld in het hotel, de poncho beschermde deze immers niet tegen de regen, steken we de straat over en eten we bij de Village Inn. Na alle burgers, patat en hotdogs gaat de bestelde salade van Janneke er prima in, iets minder groen maar zeker niet minder lekker was de chicken pot pie van Melvin. We hebben een ober, Dan, die vertelt dat hij de dag een beetje zat is omdat er -door orkaan Irma- weinig mensen komen en de dienst wel eindeloos lang lijkt te duren. Hij geeft ons een korte les over het leven van een serveerder. Het personeel verdient hun salaris hier voor een groot deel uit de fooi die ze ontvangen. Hierover moeten ze ook nog belasting betalen en salaris-technisch gaat er al een stuk belasting over je al dan wel of niet verdiende fooien en deze avond leek het erop dat de belasting ze volledig ging opslokken. Is het in Nederland toch een stuk prettiger en minder ingewikkeld geregeld. Omdat hij er een beetje klaar mee was (maar wel vrolijk en erg spraakzaam bleef) wist hij niet helemaal zeker of hij blij was met de stoet klanten die na ons nog binnen kwamen lopen.