Dag 13

5-10

Vandaag ondernemen we een tocht buiten Miami. We ontbijten bij een franse broodzaak en lopen nog wat rond tot we bij de touroperator moeten zijn. We tonen onze bon en krijgen een sticker met daarop 'I survived the Everglades airboat tour’. Ze zijn in ieder geval positief ingesteld al is het misschien ietwat voorbarig aangezien we nog moeten vertrekken..
We stappen in een dubbeldekker bus en gaan op weg. Er worden nog wat gasten opgehaald en daarna draait de bus de snelweg op. Helaas staat er nogal wat file en schiet het geheel niet echt op. Als je Melvin in een zachtjes deinende bus zet verstoort hij onherroepelijk binnen vijf minuten de rust van de rest van de passagiers met zijn gesnurk, dus ook dit keer.

We krijgen nog een sticker (groep 13, als dat maar goed gaat) en oordopjes voor in de airboat.
Je hebt zo een gezegde dat een baasje altijd op zijn hondje lijkt, dat geldt ook voor onze schipper, alleen dan niet zijn uiterlijk maar zijn stemgeluid, en dan niet een hondje maar een airboat. Als je zoet gevoiced kan zijn dan is deze man zout gevoiced. Zo een airboat produceert nogal wat decibel dus we kunnen ons voorstellen dat deze man meer eelt op zijn stembanden heeft dan onze voeten bij elkaar opgeteld. We krijgen uitleg over het gebied waar we zijn, de planten en de dieren die er leven en komen zelfs nog drie alligators in het wild tegen. Omdat de waterstand de laatste tijd erg hoog is, zijn er helaas voor ons minder dieren te zien. De schipper heeft er duidelijk plezier in en schroeft zo af en toe de snelheid aardig op. De oordoppen zijn hierbij geen overbodige luxe.

Na deze tocht krijgen we uitleg van een alligator- en krokodilverzorger die nogal wild uit zijn ogen kijkt maar zeer gepassioneerd uitleg geeft over alles wat er te weten is over alligators. Hierna lopen we nog wat over de farm en komen een indrukwekkend grote sprinkhaan tegen, die Melvin door de buschauffeur voorzichtig in zijn handen gedrukt krijgt. Helaas moeten we al snel terug de bus in en rijden alweer een file in. Onze chauffeur weet deze handig te omzeilen en we rijden een interessante buurt in. Waar Miami Beach aardig opgeruimd is, heeft deze wijk nog duidelijk sporen van orkaan Irma. Omgewaaide bomen, stukkende luifels en dat soort dingen. Ook komen we langs een net geopende gun-shop waarbij het verse bord opgehangen wordt door bovenop een busje te staan ipv de ladder. Van alles te zien hier maar een bus, dus Melvin ziet de binnenkant van zijn ogen.

We worden netjes op het beginpunt afgezet en besluiten om nogmaals naar de film te gaan.
Eerst eten we nog wat bij de Shake Shack (heerlijke burgers en milkshakes, we komen tonnetje rond terug mensen) en gaan kijken naar IT, wederom in zo'n luxe zaal. Erg prettig, want in die stoelen kan Janneke prima wegkruipen als het eng wordt. En dat gebeurt nogal vaak, Melvin vermaakt zich er ook prima bij ondanks hij de film al heeft gezien want met een Janneke erbij is het toch een hele nieuwe ervaring.