Dag 6

28-9

Ondanks de ritjes naar parken hooguit een minuut of twintig duren begint een groot gedeelte van de countryliedjes ons erg bekend in de oren te klinken. Vooralsnog verdragen we ze om onze American Dream™ nog wat extra kracht bij te zetten. (American Dream™ is produced from non-GMO sources, may contain nuts, some of the side effects include but are not limited to, auditory and/or visual hallucinations, confusion, fever, irritability, paranoia or death. If one or more of these side effects persist seek immediate help from a medical professional.)

Het is vandaag ook weer een prachtige maar ook broeierige dag wat het een perfecte dag maakt om heerlijk te plonzen in een van de Disney waterparken. We zijn door een cashier in Epcot gister geadviseerd om van de twee parken naar Typhoon Lagoon te gaan en vertrouwen hier uiteraard blind op. Als we hier aankomen verbazen we ons over het feit dat we voor dit park gewoon is geen $20,- parkeerkosten hoeven te betalen, we hadden het zelfs al helemaal klaar liggen, ook worden we dit keer niet gecontroleerd op bommen in onze rugzak. Eenmaal door nemen we een locker voor de dag. Dit gaat op de door Amerikanen aanbeden creditcard. Nadat de kaart door de gleuf is gehaald vraagt de machine braaf om de pincode, nou is dit voor geen enkele Amerikaan een probleem maar voor deze Hollandse knul is dit geen parate kennis. Mijn creditcard was praktisch nog maagdelijk, zelfs in zulke mate dat toen ik nog wat laatste activiteiten aan het reserveren was voordat we vertrokken de ING mij in paniek belde om te vragen of het wel goed met mij ging. Nadat ik de pincode als een oud dametje had opgezocht in mijn telefoon tikte ik deze braaf in de keurig wachtende machine. Pincode, zei het apparaat nogmaals, ik bij mezelf denkende dat ik misschien een type foutje had gemaakt tikte de pincode nogmaals in. Na de enter rolt er een prachtig bonnetje uit met daarop ons kluis nummertje. Aangekomen bij de kluis daalt bij ons in dat we de creditcard code als code van het kluisje hebben ingesteld. Ik kan jullie nu alvast verklappen dat ik de pincode na tig keer mijn kluisje geopend te hebben wel uit mijn hoofd weet.

Het eerste wat je ziet als je dit park binnenkomt is de prachtige Typhoon Lagoon Surf Pool. Dit gigantische zwembad kent twee golf programma’s. Het eerste programma is een simpel golfjes programma wat je misschien wel kent uit een ander tropisch zwemparadijs. Wij hadden geen weet van het tweede programma en staan lekker te acclimatiseren in het water wanneer achter ons ineens het geluid als het klappen van een gigantische zweep klinkt. Niet lang hierna begint een er prachtig hoge vloedgolf aan te zwellen die ons volledig overrompeld en wegspoelt. En wij zijn niet het enige wat wegspoelt, als ik boven water kom is mijn neus ontdaan van mijn zonnebril. Gelukkig zijn Janneke haar ogen scherper dan de mijne en weet ze hem snel op te duiken.

Naast dit grote golfslagbad beschikt dit park ook over een verscheidenheid aan glijbanen. We storten de Keelhaul- Mayday- en Gangplank Falls af op een vlot, gaan de Crush’n’Gusher af en verliezen bijna ons badgoed in Humunga Kowabunga. Ook dobberen we lekker op de Castaway Creek lazy river.
We vangen veel zon en proberen naarstig niet te verbranden en blijven daarom goed smeren maar helaas is zonnebrand en water als een jong broertje en zusje die samen spelen, dat gaat hooguit een uurtje goed. Gelukkig weten wij het te beperken tot zalmroze schouders en neuzen en hebben hier verder geen last van. Om vijf uur sluit het park voor het algemene publiek maar als we het park uitlopen zien we een aantal mensen klaar staan om het park in te gaan. De surfplanken die ze meedragen verraad dat ze daar niet komen om zomaar te zwemmen maar om surflessen te volgen.

Vanuit Typhoon Lagoon gaan we door voor een ronde twee in Magic Kingdom, er zijn nog wat attracties die we niet gedaan hebben en we willen nog graag de ‘gewone’ eindshow zien. Aan het begin van het park halen we kaartjes op voor de Sorcerers of the Magic Kingdom, een spel door het hele park heen waarbij je goed verstopte portalen moet zoeken en slechteriken verslaan met je kaartjes. De mevrouw die ons de kaartjes en uitleg moet geven is een beetje terughoudend omdat het zo laat is, ze vertelt ons dat het 6 uur duurt om af te maken maar we weten haar toch te overtuigen door te zeggen dat we morgen misschien ook nog terug komen. We lopen de eerste paar portalen op main street af wat soms erg leuke verbaasde gezichten oplevert omdat niet heel veel mensen weten dat dit een activiteit is die je kan doen in het park en daarnaast zitten de portalen ook nog eens op vreemde plekken verstopt. We hadden ook nog niet eerder meegevaren met de Jungle Cruise. Onze kapitein maakte zulke flauwe grappen dat ze weer grappig waren en ook bezoeken we het Haunted Mansion nog maar een keer. De eindshow is druk bezocht (mijn hemel wat een mensen) maar prachtig. We staan er met lichtelijk vochtige ogen naar te kijken en te luisteren. We hebben ze allemaal nu een keer gezien maar we zouden jullie niet kunnen vertellen welke nou het mooiste was.