Dag 14

6-10

We pakken de koffers in, vandaag vliegen we verder naar San Francisco, gelukkig hebben we van tevoren opgezocht of de bloemen in je haar verplicht zijn maar dit is sinds 2001 afgeschaft, fijn want bloemen zijn schaars in Miami. Maar dat is van latere zorg, we vertrekken pas aan het einde van de dag.
De koffers kunnen we achterlaten in het hotel en we zijn van plan wat te wandelen door south beach. We hebben weer behoefte aan 'echt’ brood en ontbijten bij Subway. Daarna lopen we door naar 5th street om bij Bestbuy te kijken voor een Amerikaanse lader. Dit plan lukt en we hebben de optie om weer terug te lopen of een Uber te nemen naar het hotel. De luchtvochtigheid is gestegen naar 82% en het is dertig graden, dus we houden het wandelen voor gezien, en we houden ons voor dat we dan alvast kunnen oefenen voor als we hem later op de dag nodig hebben om naar het vliegveld te komen, dat mag immers niet mis gaan. Onze allereerste Uber ooit is er snel en zet ons bij het hotel af. We hangen nog wat in de lobby (jee, airco) en bestellen wederom een Uber, naar het vliegveld.
De koffers passen net aan in de auto en de rit is hooguit dertig minuten. Prima systeem overigens, zo'n Uber.

We zijn van tevoren al ingecheckt en hoeven enkel nog de koffers in te leveren en door een scanner te gaan. Het maximum wat de koffers per stuk mogen wegen is 23 kilo, na wat geschuif met de inhoud en het eruit halen van een nog ongebruikte jas redden we het precies. Omdat we binnenlands vliegen hoeven we bijna nergens ons paspoort te laten zien en dus ook geen moeilijke vragen te beantwoorden. Piece of cake. Nu nog wachten tot het boarden en dan vliegen we in zo'n zes uur naar San Francisco. Voor ons gevoel is het een beetje een sneue vlucht, je zou verwachten dat bij een vlucht die rond 18:00u vertrekt en 6 uur in de lucht is er wel een maaltijd bij inbegrepen zit, niks is minder waar. Daarnaast hebben we een prachtig inflight entertainment systeem maar ook hier gaat niet voor niks de zon op. Aan de rechterkant van het scherm zit een prachtige sleuf waar je wordt uitgenodigd om je creditcard doorheen te halen. Doe je dit niet wordt er de hele vlucht reclame vertoont op je scherm. Zonder betalen heb je niet eens toegang tot dat kekke scherm waarop je het vliegtuig kan volgen en zien hoe lang het nog duurt enzo. Schande zeg ik u! Er waren echter wel twee troostprijzen dit al dit leed enigszins verzachtte, tijdens het vroege inchecken hadden gezien dat de vlucht nog niet helemaal vol was dus hadden we onze stoelselectie verplaatst, we hadden niemand naast ons of voor ons en één man achter ons. Later ging er wel iemand illegaal in één van de vrije stoelen voor ons zitten maar wij hielden netjes ons mond want ‘snitches get stitches’. Het tweede was een poepschattig meisje dat voor ons zat, Melvin had kiekeboe met haar zitten spelen en toen we al een aardig tijdje onderweg waren kreeg hij als bedankje schoorvoetend een skitterende tekening overhandigd. Bij aankomst is tijdsverschil weer een stukje gegroeid, we lopen nu negen uur achter op Nederland ipv zes, het tijdsverschil begint nu wel een beetje onwerkelijk te worden.
De Ubers bevallen nogal, dus we bestellen de derde van vandaag om naar het hotel te gaan, Best Western El Rancho.