Dag 2

24-9
Nadat we als Doornroosje hebben geslapen worden we vroeg wakker. Een van de eerste dingen die je op zal vallen wanneer je in Amerika is hoe heerlijk het water naar zwembad ruikt. De heerlijk verfrissende geur omringt je direct wanneer je de douche kraan open draait en om eerlijk te zijn is er niks lekkerders om in wakker te worden. Een van de dingen die wij ons af vroegen is of dit water drinkbaar is en na wat snelle Google actie kwamen we tot de conclusie dat het antwoord daar niet te vinden was. Mensen zeiden geen probleem en mensen zeiden dat het een groot bruin probleem oplevert. Pioniers dat we zijn hebben we het er maar op gewaagd, de vroege Amerikanen zouden trots op onze ontdekkingslust zijn. (Hoi, hier Melvin uit de toekomst. Één van de grote voordelen dat we achterlopen met het schrijven van deze verslagen is dat ik jullie nu alvast kan vertellen is dat het water drinken wat we de afgelopen dagen hebben gedaan geen enkel probleem heeft opgeleverd. De chloorsmaak is alleen een beetje wennen). Na de douche besluiten we om ons ontbijt bij het ontbijtbuffet van het hotel te nuttigen. Dit kan lekker buiten aangezien het prachtig weer is en ze hier een schitterend terras voor hebben. Nog niet helemaal gewend aan het hotel leven vragen we schoorvoetend aan onze over vriendelijke serveerster hoe dit allemaal in zijn werk gaat qua betalen. Zei zegt ons geen zorgen te maken hierover en eerst lekker te gaan eten. Na dit niet te versmaden ontbijt volgt de te betalen rekening. Iets wat ik persoonlijk al helemaal vergeten was dat Amerika het land van de fooi is. Gelukkig staat dit netjes uitgewerkt onderaan het bonnetje zodat je niet al te hard hoeft na te denken over hoeveel welk percentage je gaat kosten. Na het ontbijt pakken we onze spullen en zetten ons vertrek in.

Vandaag staat het Magic Kingdom op het programma, de rit er naartoe toe duurt zo'n twintig minuten. We vinden een gezellige country-zender met veel gekke Amerikaanse reclame over de orkaan Irma. Veel firma's willen je geld lenen en graag helpen om je nieuwe auto te financieren, ze springen zelfs met liefde $1000 dollar bij want zij zijn ook Floridians en weten hoe het is om door dit natuurgeweld getroffen te worden, verder hoef je je ook geen zorgen te maken over afbetalen daar mag je best volgend jaar mee beginnen als je een beetje bent bijgekomen van de schrik. Ook veel reclame van advocaten because if your home is built before 1978 you might be entitled to money and we’ll help you get it. Onderweg staat er veel gekreukt blik langs de weg al dan wel of niet vergezeld door een allerlei aan oranje vlaggetjes, die Amerikanen zouden toch heel netjes rijden? Maar goed, we parkeren de auto, noteren waar we staan (heroes side jay!) en nemen plaats in de tram naar het park. Althans, dat dacht Janneke. Vanuit de tram door de tas-controle (we hebben een grote rugzak met veel compartimenten mee) en lopen naar de monorail. Deze rijdt de anderhalve mijl naar de ingang.

We hebben een zesdaagse pas die voor alle parken geldt. Bij de ingang worden deze gescand en onze vingerafdruk eraan gematcht. Vandaag is ook één van de dagen dat Mickey’s not so scary Halloween plaatsvindt, het park sluit dan eerder voor gewone gasten. We sluiten aan in de rij om ons aan te melden voor Mickey’s not so scary Halloween en kunnen nog kaarten voor de avond krijgen, leuk! Terwijl we in de rij staan begint een rood aangelopen man te eisen om de manager te spreken. Hij vindt het ronduit belachelijk dat er meer mensen in het park zijn. Hij payt top dollar to be daar en dit is niet hoe je de gasten behandeld enzovoort enzovoort. De manager was niet heel erg onder de indruk en bleef kalm en redelijk. Hoe dat verhaal afliep hebben we niet helemaal meegekregen. Het heerlijk schattige dametje, wat al een tikkeltje op leeftijd is en wat ons uiterst vriendelijk aan het helpen is om onze kaarten te activeren voor die avond steekt van wal. Ze vertelt ons hoe geweldig het vanavond wel niet is. Dat Jack Sparrow er staat (never happens). Tarzan er is (never happens). Dat we het beste naar de vroege shows kunnen gaan want als je dan hopeloos verliefd erop wordt je ze nog een keer kan zien. Je zou door haar gepassioneerde verhaal denken dat ze 5 is in plaats van de 65 waar ze waarschijnlijk dichterbij zit.

We vermaken ons prima in het park, het is er druk en warm, 34 graden. De zonnebrand wordt flink gebruikt en in het park staan veel watertappunten. Buiten in de rij voor de attracties hangen ventilatoren de ganse dag te gillen zo hard dat ze draaien en binnen staat de airco aan. Dit laatste maakt zelfs een leuk spelletje want ze zijn in de Magic Kingdom en de overige parken magisch goed in het verstoppen van de airco’s. Een hele uitdaging dus om uit te zoeken waar deze heerlijk koele lucht vandaan komt. Neemt niet weg dat het allemaal prima vol te houden is door dit alles.

We bezoeken o.a. Winnie de Poeh, een verhaal over Belle (zonder beest deze keer), de boomhut van de Swiss family Robinson, de haunted mansion en Buzz lightyear. We weten bijna elke noemenswaardige attractie de eerste dag al te berijden. Wat erg opvalt, zijn al die mensen met een scootmobiel. Het zijn er wel heel erg veel.
Tegen vier uur halen we de spullen voor de avond, polsbandjes zodat je er niet wordt uitgeschopt en een tasje om te gaan trick or treat’en. Om zeven uur begint het feest en gaan we wat trick or treat punten af. Het wordt langzaam donker en het park is mooi verlicht. Veel gasten zijn verkleed binnengekomen wat de sfeer zeker ten goede komt. Rey van Star Wars is erg populair onder de jonge meisjes wat heel erg tof is om te zien en voor de gezins-kostuums zie je heel veel Incredibles en de emoties van Inside Out. De Halloween-parade (ingeluid door een rit van de headless horseman (kleine tip van het lieve oude dametje want dit staat nergens vermeld)) en het vuurwerk zijn prachtig! Om twaalf uur is de laatste show bij het kasteel, ook een Halloween thema met de drie heksen van Hocus Pocus. Met afgesleten voeten van veertien uur lopen, een tas vol snoep en een hoofd vol mooie herinneringen verlaten we het park. De auto staat eenzaam en alleen in de rij op ons te wachten.

A boo to you!